شرکتهایی که کیفیت اطلاعات حسابداری آنها پایین است، به دلیل عدم دستیابی به سایر منابع تامین مالی، تمایل بیشتری به استفاده از اعتبار تجاری دارند. از طرفی، اطلاعات حسابداری و کیفیت آن از عواملی هستند که تصمیمگیری تأمینکنندگان در خصوص اعطای اعتبار تجاری به شرکتها را تحت تأثیر قرار میدهد. با وجود این، انتظار میرود زمانی که هزینه نقدشوندگی موجودیها پایین باشد، تأمینکنندگان به اطلاعات حسابداری مشتریان و کیفیت آن کمتر توجه کنند. بر این اساس، هدف مقاله حاضر بررسی رابطه کیفیت اطلاعات حسابداری و اعتبار تجاری و همچنین تأثیر هزینه نقدشوندگی موجودیها بر این رابطه است. در پژوهش حاضر دادههای 888 سال- شرکت پذیرفتهشده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1391 تا 1398، برای تحلیل مورد استفاده قرار گرفت و از کیفیت اقلام تعهدی بهعنوان سنجه کیفیت اطلاعات حسابداری استفاده شد. بهمنظور دستیابی به اهداف پژوهش دو فرضیه تدوین و برای آزمون آنها، روش رگرسیون خطی چندمتغیره بهکار گرفته شد. یافتههای پژهش نشان میدهد، کیفیت اطلاعات حسابداری بر اعتبار تجاری تاثیر منفی دارد؛ همچنین، هزینه نقدشوندگی موجودیها بر رابطه بین کیفیت اطلاعات حسابداری و اعتبار تجاری اثرگذار نیست. بر اساس یافتههای پژوهش چنین نتیجهگیری میشود که بین کیفیت اطلاعات حسابداری و اعتبار تجاری رابطه معکوس وجود دارد. بهبیان دیگر، تمایل به دریافت اعتبار تجاری، با افزایش کیفیت اطلاعات کاهش مییابد. همچنین، نتایج حاکی از آناست که اثر کیفیت اطلاعات حسابداری بر اعتبار تجاری، تحت تاثیر هزینه نقدشوندگی موجودیها قرار نمیگیرد.