پایداری یک موضوع مهم برای شرکت‌‌های بزرگ جهان امروز بوده و پژوهش حاضر از مطالعات پیشگامی است که شواهدی در مورد تاثیر افشای اجزای گزارشگری پایداری بر ارتباط بکارگیری سطوح مختلف تکنیکهای حسابداری مدیریت با ارزش آفرینی فراهم می‌‌سازد. روش گردآوری داده‌‌ها، روش اسنادکاوی، مراجعه به بانک‌‌های اطلاعاتی وپرسشنامه و روش تحلیل داده‌‌ها از نوع استنباطی می‌‌باشد. این پژوهش از جهت تحلیل آماری از نوع همبستگی و مبتنی بر الگوی معادلات ساختاری بوده است .پس از مشاهده و آزمون اطلاعات 372 سال- شرکت در دوره زمانی1396-1391، یافته‌ها نشان داد که بکارگیری سطوح تکنیکهای حسابداری مدیریت به طورمستقیم و همچنین غیرمستقیم از مجرای متغیر میانجی افشای اجزای گزارشگری پایداری بر ارزشآفرینی تأثیرمثبت ومعنادار دارد، به طوری‌‌که تأثیر غیرمستقیم آن قوی‌تر از تأثیر مستقیم است. علاوه بر آن افشای اجزای گزارشگری پایداری بر ارزش آفرینی تأثیر مثبت و معناداردارد
)