دانشگاه‌‌های دولتی در ایران طبق الزام‌‌های قانونی و استانداردهای بخش عمومی صورت‌‌های مالی تهیه می‌‌کنند. با این وجود این صورت‌‌های مالی همراه با گزارش فعالیت سالانه به نحوی که در بخش‌‌های اقتصادی مرسوم است، نمی‌‌باشد. تهیه چنین گزارش‌‌هایی در اساسنامه برخی دانشگاهها الزامی است. هدف این پژوهش تدوین چارچوبی برای گزارشگری سالانه دانشگاهها می‌‌باشد تا ذینفعان بتوانند اطلاعات منسجم و شفافی از حوزه‌‌های مختلف دانشگاه داشته باشند و الزام اساسنامه‌‌ای به نحو یکنواخت و جامعی رعایت شود. این پژوهش کاربردی است و به روش سندکاوی، تحلیل محتوا و پیمایش اجرا شده است. ابتدا گزارشهای سالانه 20 دانشگاه خارجی تحلیل محتوا گردید و مؤلفه‌‌های گزارشگری، شناسایی شد. جهت اعتبارسنجی، از طریق پرسشنامه اقدام به جمع‌‌آوری نظر 28 متخصص گردید و چارچوب پیشنهادی گزارشگری سالانه دانشگاهها تدوین شد. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که گزارشهای سالانه باید دربرگیرنده اطلاعات در حوزه آموزش، پژوهش، نوآوری، سلامت، هنر، اجتماعی، محیط زیست، ایمنی، ارتباطات و فناوری اطلاعات، پشتیبانی، صنعت، مراسم، اقتخارات، نظرسنجی، رتبه‌‌بندی، اطلاعات جمعیتی، زیرساخت‌‌ها، منابع انسانی، راهبری و مولفه‌‌های مالی باشد. همچنین ارائه اطلاعات در حوزه پژوهش، زیرساخت‌‌ها و اطلاعات درآمد و هزینه بیشترین اهمیت را میان سایر مولفه‌‌ها داشته‌‌اند. این پژوهش برای اولین‌‌بار چارچوب گزارشگری سالانه دانشگاهها را در ایران پیشنهاد می‌‌نماید و به غنای ادبیات موجود در خصوص گزارشگری می‌‌افزاید. همچنین شواهد علمی برای سازمان حسابرسی جهت ترویج گزارشگری پایداری و نیز یکپارچه در بخش عمومی فراهم می‌‌کند.
)