افشای اختیاری اطلاعات، هماهنگی و مشارکت میان شرکت‌ها و سرمایه‌گذاران را با توجه به افزایش شفافیت اطلاعاتی و کاهش عدم تقارن اطلاعاتی بهبود می‌بخشد. افشای اختیاری با کاهش فرصت‌‌های دستکاری سود منجر به بهبود کیفیت گزارشگری مالی و افزایش سطح اطمینان سرمایه‌گذاران می‌شود. در این مقاله با نمونه‌ای متشکل از 730 سال شرکت در دوره زمانی 1392- 1388 به بررسی رابطه بین افشای اختیاری و مدیریت سود پرداخته شد. در بررسی فرضیه‌ها از روش معادلات ساختاری استفاده شد تا اثرات مستقیم افشای اختیاری و اثرات غیرمستقیم سایر متغیرها از طریق بهبود سطح افشای اختیاری بر مدیریت سود سنجیده شود. یافته‌ها نشان داد، افزایش سطح افشای اختیاری منجر به کاهش میزان مدیریت سود شرکت‌ها که از طریق دستکاری اقلام تعهدی اختیاری و دستکاری اقلام واقعی حاصل می‌شود، می‌گردد. همچنین ویژگی‌های هیات مدیره و عملکرد مالی نیز از طریق بهبود سطح افشای اختیاری منجر به کاهش مدیریت سود می‌گردند.
)